حاج بابا

«برای حاج بابا!!»

«حاجی بابا لطف اله مصنوعی »از دنیا رفت خدایش بیامرزاد! او صد سال عمر کرد. یعنی وقتی به دنیا آمد ایران و البته آران و بیدگل اوضاع خوشی نداشت. جنگ جهانی اول ، قحطی بزرگ و غارتگری نایبی ها از جمله مصیبت هایی بود که پیش از سال 1300 روزگار مردم را تیره ساخته و همه ی امیدها به اتفاقات قرن جدید بود... رضا شاه حکومت را در دست گرفت. دین و قران و عزاداری به حاشیه رانده شد. حاجی بابا از همان جوانی عاشق قرآن و مدیحه سرایی شد. او می دانست باید برای اهدافش مبارز باشد....ما در محله توی ده سالیان زیادی به خانه اش می رفتیم و قران می خواندیم. قرائت محله توی ده، مثل خیلی از جاهای دیگر شب جمعه برگزار می شد. در ماه مبارک رمضان قرائت در مسجد جمعه بود و در طول سال خانه ی حاج بابا. در زمینه مداحی حاج بابا نگاهی شهری و حتی منطقه ای داشت.جلسات کانون مداحان با حضور مداحان آران و بیدگل و کاشان با مدیریت حاج بابا برگزار می َشد. بسیاری از مداحان صاحب سبک امروز مثل «حاج اسماعیل اخباری » نخستین ترنم مداحی خود را از جلسات حاج بابا آغاز کردند.حاج بابا لطفی به دلیل حضور در جلسات مذهبی و ارتباط با روحانیون با اندیشه های امام آشنا شد او در مصاحبه ای می گوید در 17 سالگی به قم رفته و پای سخنرانی های نواب صفوی نشسته است . و در سال 1333در قم به بیت امام رفته و ضمن ملاقات حضرت امام اعلام نموده حاضر است تمام وقت در خدمت نهضت باشد. اینکه حاج بابا 25 سال قبل از وقوع زلزله ای به نام انقلاب اسلامی در کانون این اتفاق حاضر شود نشانه ای از هوش سیاسی و جان پاک حاج بابا لطفی است.

اما هنرمندان و دوستداران میراث فرهنگی به دلیلی دیگر به حاج بابا احترام می گذارند. ایشان از نوجوانی یعنی مثلا سال 1315 در کارگاه شعر بافی مشغول بافتن پارچه بود و این روند را تا سالهای پس از انقلاب ادامه داد. بعد هم مغازه ای داشت در خیابان مسلم آباد نزدیکی های موتورخانه . و چینی و بلور می فروخت. «مهدی مسیبی » در سال 1388 فیلمی ساخت در باره شعربافی حاج بابا که این فیلم در جشنواره ای منطقه ای افتخار آفرین شد. «حسین بیدگلی» عکاس بی ادعای شهرمان نیز تصاویر ارزشمندی از حاج بابا در قاب دوربینش ابدی ساخت.حاج بابالطفی در طول عمرش ماشین و موتور نخرید. از جایی وام نگرفت . در اداره ای استخدام نشد. به فکر ساخت و ساز نبود. ادعایی نداشت همین که چرخ زندگی اش می چرخید شاکر بود. و به اندازه خویش در محله و شهر اثرگذار. ( علیرضا توحیدی اسفند 1401 )