رضایی

دیروز پنج شنبه سی ام فروردین 1403 حدود یک ساعت با آقای رضایی حرف زدم.روبروی نمایشگاه کاشی و سرامیکش در ابتدای خیابان جمهوری..آقای رضایی فردی با ادب و خوش اخلاق است سالها کلاس بوده و بعد شد مدیر مدرسه امام حسین و امام رضا ...و از مدیران موفق......در بسیاری از مسایل دیدگاهمان یکی بود و در مواردی هم تفاوت داشت سلیقه مان....مثلا ایشان اعتقاد دارد گروه جای بحث و جدل نیست....یعنی چی که سر هر موضوعی دو نفر روبروی هم بایستند و این دو تا بنویسد و روبرویش 4 تا....ولی به نظر من باید نقد بخشی از روزکرد گروه نواندیشان باشد....البته با در نظر گرفتن مسایلی مثلا رعایت احترام و ادب....درباره موضوع صحبت کردن.....شخصی نکردن و کش ندادن و ملال آور نشدن بحث....سواد و درک کافی داشتن و وارد گفتگو شدن و....نقد و گفتگو چیز خوبی است. چیزی شبیه ساخت مجسمه یکی می سازد دیگری می گوید گوش ندارد سومی جواسش به چشمهای بسته مجسمه است...اگر استادی باشد نظرها را بخواند کار بهتری به دست می آید ...مردم هم مشغول هستند...شما اگر ته دل اینهایی که می گویند چرا بحص و گفتگو می شود بکاوری منظورشان این است که بحث کنید تا از این ملال درآییم.!!!