افتخار

«کوفتن بر طبل شادانه» 
در سالهای اخیر توجهی خاص به افتخار آفرینی می شود. ورزشکاری در میدان آسیایی یا جهانی روی سکو می ایستد شبکه های تلویزیونی برنامه خود را قطع می کنند ورزشکار پرچم ایران را روی دوشش می اندازد و جفت می پرد روی سکو! بعد هم سرودهای حماسی پخش می شود. در بخش علمی، کافی است جوانی که تا دیروز همسایه اش او را نمی شناخت در کنکور رتبه ای تک رقمی بیاورد یا در المپیادهای علمی مدال آور شود مصاحبه ها و گزارش ها آغاز می شود و بعد از چند روز برای دیدن او باید به فراز ابرهای آسمان رفت!
ب) این عشق و علاقه به افتخارآفرینی باعث شده است برخی برای درآمدزایی مراکز و مسابقاتی طراحی و اجرا کنند و شرکت کنندگان و افراد فکر می کنند گرفتن مدال در این «مسابقات بدلی»  شبیه همان برنامه های اصلی و رسمی است.
ج) سالها قبل در اتاق ریاست اداره ورزش نشسته بودم. جوانی وارد شد و ده - پانزده مدال رنگارنگ روی میز انداخت و گفت: در یک دوره مسابقات کشوری برای آران و بیدگل افتخار آفرین شدیم!! ریاست اداره پاسخ داد : خسته نباشید. خدا به شما توفیق بدهد! آن جوان با ناراحتی گفت: ما از یک مسابقه کشوری پانزده مدال آورده ایم شما باید مراسم تقدیر برگزار نمایید و با هدیه ای ارزشمند......در فرصتی دیگر که به اداره رفتم سخن راجع به آن جوان و انتظارش پیش آمد ریاست اداره گفت در رشته های رزمی گاه در یک رشته دهها سبک وجود دارد. گاهی در سبکی مسابقه ای کشوری برگزار می شود از سه چهار شهرستان ورزشکاران گردهم می آیند همه در وزن خودشان صاحب رتبه می شوند مدالها بین آنها تقسیم می شود بعد انتظار دارند ما برای همه آنها بر طبل شادانه بکوبیم ! .... حق با ایشان بود. گاهی به ویژه در رشته های قدرتی فردی میلیونها هزینه می کند به یک  مسابقه بین المللی می رود و با مدال برمی گردد. در حالی که اگر مسابقه ای در استان و با حضور نامداران آن رشته برگزار شود او سهمی از موفقیت ندارد!!
د ) چند سال قبل،  تابلویی بزرگ خبر از موفقیت دانش آموزی در المپیاد ریاضی می داد. المپیادی به نام .«...... »!!! از مسئولان آموزش و پرورش شهرستان و استان راجع به آن المپیاد پرسیدم چیزی نمی دانستند. عاقبت آشنایی مرا راهنمایی کرد به « انجمن ریاضی اصفهان » مرکزی غیر دولتی با هدف شناسایی و پرورش استعدادهای دانش آموزان در زمینه ریاضی. آن گونه که مسئولان آن مرکز علمی می گفتند در این المپیاد تعدادی سوال برای دانش آموزان فرستاده می شود. دانش آموز فرصت دارد تا سوالها را خوانده و پاسخ دهد اگر ایشان بتواند به شصت درصد سوالها پاسخ دهد مدال طلا می گیرد و در صورت درصدی پایین تر مدال نقره و برنز و دیپلم افتخار. شاید این روند اگر با سلامت برگزار شود ایرادی نداشته باشد اما موضوع این است که هر دانش آموز قبل از آزمون مبلغ زیادی می پردازد و صاحب مدال می شود. آیا این المپیاد با المپیادهای اصلی کشور که در آن تمامی دانش آموزان نخبه ایران حضور دارند یکسان است؟! آیا موفقیت در این آزمونها با رتبه های برتر کنکور که صدها هزار نفر هم زمان و در فرصتی برابر به سوالاتی یکسان پاسخ می دهند همسان است؟ ...با فراگیر شدن کرونا کار برای مسابقات علمی که با دریافت پول مدال می دهند آسان تر شده است. فقط کافی است دانش آموزی مشخصات خود را بفرستد یکی دو ساعت پای رایانه نشسته و به تعدادی سوال پاسخ دهد بعد قهرمان المپیادی بین المللی و حتی جهانی می شود!!
ه )جوانان و دانش آموزان آران و بیدگل بااستعداد و پرتلاش هستند. اگر زمینه های پیشرفت برای آنها فراهم شود می توانند در صحنه های ملی و بین المللی افتخار آفرین باشند.حضور در صحنه هایی غیر معتبر انگیزه و تلاش را از بین می برد و باعث می شود برخی به دنبال افتخارآفرینی با پرداخت هزینه باشند.
 و ) از صاحبان رسانه آران و بیدگل انتظار می رود در ارسال خبر مربوط به مسابقات و جشنواره ها به برخی از نکات توجه کنند. مثلاً آیا مسئولین شهرستان و استان آن مسابقه را تایید می کنند؟! آیا  خبرگزاری های رسمی کشور آن خبر را نشر داده اند؟! نظر کارشناسان  و پیش کسوتان آن حوزه راجع به آن افتخار آفرینی چیست؟  آیا برای حضور در یک رقابت مراحل ارزیابی برگزار شده است و.. ...« علیرضا توحیدی بهمن 1400 »