شورای شهر آران و بیدگل گران است

انتخابات شورای شهر آران و بیدگل گران است با شرایطی سخت و ناعادلانه! اجازه بدهید قبل از وارد شدن به موضوع مثالی از خریدی گران و سخت بیان کنم تا بفهمیم تا چه حد شهر از انتخابات شورا ضرر می کند.

 فرض کنیم فردی خودرویی فرسوده دارد که بیش از هفت میلیون نمی ارزد ایشان ماشینش را پنجاه میلیون تومان می فروشد با این شرط که خریدار حق ندارد در روزهای بارانی از وسیله اش استفاده کند یا از شهرستان خارج شود یا بیش از یک نفر همراه داشته باشد!!

مردم آران و بیدگل با رای بالایی اعضای شورای شهر را انتخاب می کنند. در انتخابات چهارم شورای شهر مردم به نفر اول تا سوم بیش از 14 هزار رای دادند و نفرات چهارم تا نهم هم بیش از 11 هزار رای داشتند.این در حالی است که به طور متوسط در شهرهایی با جمعیت 60 هزار نفر نامزدها با 3 تا 9 هزار رای وارد شورا می شوند.

برای مثال شهر مبارکه – قطب فولاد کشور -  66 هزار نفر جمعیت دارد. در انتخابات شورای چهارم ، نفر اول 9 هزار رای آورد نفر دوم 7 هزار  رای، نفرات بعدی با رای کمتری وارد شورا شدند به گونه ای که رای نفرات هشتم و نهم به حدود 3 هزار رسید.

 زرین شهر ، شهری دیگر در استان اصفهان است که کمی بیش از 60 هزار نفر جمعیت دارد. نفر نخست شورای چهارم زرین شهر 9 هزار رای به دست آورد نفر دوم 7 هزار و نفرات سوم تا نهم کمتر از 5 هزار رای داشتند !

شهرکاشان همسایه دیوار به دیوارما بیش از 4 برابر آران و بیدگل جمعیت دارد.در انتخابات پیشین 4 نفر از نامزدها با حدود 11 هزار رای وارد شورا شدند.

 در شهرهای استانهای دیگر نیز اوضاع بر همین روال است. آمل 210 هزار نفر جمعیت دارد. در آخرین انتخابات شورای شهر تنها 2 نفر رای بالاتر از ده هزار نفر آوردند!! ( منبع آمار و نتایج اینترنت است. من سری به نتایج برخی از استانهای دیگر هم زدم اوضاع آرای همه جا بدین منوال است. یعنی شما شهری با جمعیت آران و بیدگل و حتی دو برابر آن پیدا نمی کنید که نامزدها با آرایی این گونه وارد شورا شده باشند.)

شاید بگویید این که افراد منتخب با رای زیاد وارد شورا شوند یک پدیده مبارک و شورافرین است نه عیب!  جواب این است که اگر شرایط عادی باشد حرفی نیست ولی در شهر آران و بیدگل عوامل زیادی بر انتخابات اثرگذار است و اجازه نمی دهند رای مردم مسیر طبیعی اش را بپیماید.

یکی از دلایل افزایش نابهنجار رای راه یافتگان به شورا حذف انبوهی از نامزدهای مستقل و نادیده گرفتن توانمندی آنهاست. در اولین دوره انتخابات شورای شهر که در اسفند 77 برگزار شد 260 نامزد آران و بیدگلی ثبت نام کردند.- در آن دوره معیار ورود به شورا داشتن سواد در حد خواندن و نوشتن بود! -  اما تا روز انتخاب فقط 33 نفر باقی ماندند. این روند در انتخابات های بعدی نیز تکرار شد برای نمونه در آخرین انتخابات 67 نفر ثبت نام کردند اما تقریباً نیمی از آنان عطای رقابت را به لقایش بخشیدند.

این شرایط باعث شده بسیاری از افراد شایسته و توانمند که حوصله بحث و جدال با گروه های فشار را ندارند در انتخابات شورای شهر آران و بیدگل ثبت نام نکنند و یا در صورت ثبت نام انصراف دهند. و یا ممکن است فردی در انتخابات شورای شهر آران و بیدگل دوازده هزار رای بیاورد و یک ناظر بیرونی بگوید عجب انسان محبوب و شریفی!!  او در نصف یک شهر شصت هزار نفری این همه رای آورده است اما آگاهان محلی گواهی می دهند چه بسا بسیاری از رای دهندگان با نفرت نام وی را نوشته اند و معتقدند وی هیچ توانمندی و لیاقتی ندارد!! تصاویر این افراد بی دلیل بزرگ شده و نامشان بی آشنایی در پای صندوق های رای دست به دست می شود.

مشکل اساسی شوراهای آران و بیدگل این است چون تولد شورا در فرایندی غیرطبیعی است رفتار و حرکات اعضای آن بسیار شگفت و مضحکه است.برای نمونه راه یافتگان به شورای چهارم در نخستین جلسه ، شهردار را برکنار کردند و چند ماه شهرداری با سرپرستی اداره شد. هر عقل سلیمی حکم می کند شورا در جلسات نخست به ارزیابی عملکرد شهردار و گفتگو با وی بپردازد اگر دیدگاه شورای جدید با نظرات و عملکرد شهردار در یک راستا بود شهردار حفظ شود .

شورای سوم نیز در انتخاب شهردار عملکرد عاقلانه نداشت. در ابتدا مهندس زاهدی آمد بعد وی عزل شد و حاج محمد داروغه مسئولیت پذیرفت و بعد از مدتی سکان شهرداری در اختیار مهدی عموزاده قرار گرفت. در این بین مدتی هم آران و بیدگل بی شهردار بود و با سرپرستی یا توسط معاون اداره می شد.

در شهر توسعه یافته شهردار با سختگیری انتخاب و بی دلیل عوض نمی شود. برای نمونه در شهر اصفهان مهندس سقائیان نژاد بیش از 12 سال این مسئولیت را برعهده داشت و 3 شورا آمدند و رفتند و وی بود. در این گونه شهرها برنامه توسعه توسط کارشناسان با دقت و وسواس نوشته می شود و با آمدن و رفتن شهردار و حتی شورا مسیر عوض نمی شود..

انتخابات در آران و بیدگل گران است به همین دلیل شهر از چند ماه قبل از انتخابات حالت عادی را از دست می دهد و بسیاری منتظرند بعد از وقوع زلزله ای به نام انتخابات چه بر سر اعصاب و روان شهر خواهد آمد. انتخابات در آران و بیدگل گران است به همین دلیل شهروندان عادی قادر به پرداخت هزینه های آن نیستند بنابراین چه بسا نماینده ، فرماندار و امام جمعه نیز وارد گود می شوند تا شهر بتواند با این غول عظیم مقابله کند و چه بسا وضع این مسئولان نیز بعد از انتخابات با چالش مواجه می شود.

شورای شهر عصاره خرد جمعی یک شهر برای حل مشکلات است. آن گاه که مردم در روزمرگی های خود غرقند و مسئولین در پیچ و خم نظام اداری طرح و برنامه ای ندارند یادمان می آید که ذخیره ای به نام شورا وجود دارد که از دل مردم برآمده و در نظام اداری جایگاه دارد. اما در شهر آران و بیدگل شورا خود یک معضل بزرگ اجتماعی است که همه سعی دارند برای حل مشکل آن قدمی بردارند.

آران و بیدگل شهری با استعداد است که متاسفانه تلاشی مناسب برای شناسایی و پرورش استعدادهایش برداشته نشده است. فرش ماشینی حاصل تلاش صنعتگران ماست. دریاچه نمک و کویر هزاران سال است بی بهره برداری درست در کنارمان آرمیده است. خدا پدر شاه عباس صفوی را بیامرزد که قلعه مرنجاب را ساخت تا نقطه اتکای ما برای دسترسی به دریاچه و کویر باشد. از لحاظ اجرای برنامه های دینی نیز جایگاه خوبی داریم جلسات قرائت قران و عزاداری در زیارت محمد هلال به گونه ای که در رسانه ها نمود زیادی دارد.

 اما سوال اساسی این است که شهرداری و شورای شهر و دیگر نهادها در این دو دهه چه برنامه هایی برای ایستادن آران و بیدگل روی قله های افتخار داشته اند؟! آیا هر دوره شورا یک مرکز فرهنگی و ورزشی به همت شورا افتتاح شده است؟! مهمترین سرمایه شهر ما نیروی انسانی سخت کوش و بااستعداد آن است آیا در این شهر سالی یک رویداد سالانه ورزشی که قابلیت پخش از رسانه ملی داشته باشد برگزار می شود؟! آیا سالی یک جشنواره یا مسابقه فرهنگی و ادبی و هنری داریم؟! بچه های آران و بیدگل در چه رشته هایی استعداد دارند و برای پرورش آنها چه قدمهایی برداشته ایم؟! مشکلات بخش گردشگری ما چیست و آیا در این زمینه به اندازه نوش آباد همدلی و پیشرفت داشته ایم؟! آران و بیدگل از لحاظ دانش و سواد در جایگاه رفیعی ایستاده است آیا مراکز علمی و تحقیقاتی و دانش بنیان ما به همین قیاس پدید آمده و رشد کرده است؟!

با بررسی عملکرد 4 شورای آران و بیدگل باید یادآور شویم که ما در این زمینه ها ، هیچ نظر و دیدگاه و طرحی نداریم و به عبارتی دیگر بسیار فقیریم. برای اینکه انتخابات شورا گران است و ما تمام وقت و بودجه و سرمایه های خویش را در آنجا فدا می کنیم. ای کاش فرصتی بود تا کارهایی که شوراها  و شهرداران سایر شهرها بررسی شود. برای نمونه در بیست ساله اخیر در تهرانی که زمین در آن حکم کیمیا دارد شهرداری بیش از هزار زمین چمن مصنوعی ایجاد کرده است همچنین بیش از 5 میلیون متر مربع فضاهای فرهنگی ورزشی مثل خانه فرهنگ ، فرهنگ سرا ، سالن ورزشی و کتابخانه تاسیس کرده است یا همین شهرداری کاشان در 4 ساله اخیر 14 خانه فرهنگ محله به راه انداخته است و تیمهای شهرداری کاشان در رشته های بسکتبال و هندبال در لیگ برتر کشورند و در دیگر رشته ها مثل فوتسال و فوتبال در رده های پایین تر مشغول افتخارآفرینی و پرورش استعدادهای ورزشی شهر خویشند.ما اگر فعالیتهای شهرمان را با تهران و اصفهان و کاشان (با توجه به جمعیت) قیاس کنیم می بینیم از دیگران بسیار عقب مانده ایم..

بیست سال است در یک دور اشتباه می چرخیم. شبیه کودکی چرخ و فلک سوار که چون فراز آید فریاد شادی سردهد و چون نوبت نشیب رسید اندوهگین شود. غافل از این که همه مسافران چرخ و فلک در یک گردونه می چرخند و سرنوشتی یکسان داریم. و آنکه بیرون ایستاده بر شادی و افسوس تکراریمان می خندد

پس چه باید کرد؟!

انتخابات شورا باید ارزان شود. هر که سواد و علاقه دارد ثبت نام کند. هیچ فردی به هیچ دلیلی حذف نشود. لیست های متنوعی از سوی روحانیون ، هیات مذهبی ، دانشگاهیان ، هنرمندان و ورزشکاران ارائه شود.اجازه بدهیم افراد با سه - چهار هزار رای وارد شورا شوند.هر کس وارد شورا شد با استقبال همگان مواجه شود.