فرش ماشینی

بخشی از پیشرفت شهرها به هنر «برندسازی» باز می گردد. مثلا شاید در کشور ما ده شهر « شهر زیرزمینی » داشته باشد اما نوش آبادی ها توانسته اند اویی را در کشور مطرح سازند و بر اساس آن بافت خود را بازسازی کنند...یا قمصر که به گلاب مشهور است ..و بخش عمده ی درآمد مردمان آن از رونق گردشگری است نه فروش گلاب........پس چرا آران و بیدگل نتوانسته است خود را در فرش مطرح سازد. مگر نه اینکه تقریبا نصف فرش ماشینی کشور در آران و بیدگل خاصه شهرک سلیمان صباحی تولید می شود.....آیا اسم آران و بیدگل بیشتر با فرش هم آواست یا فروشگاه هایی مثل « شهر فرش » و «مهد فرش»....قصه ی این است که صنعت فرش ماشینی ما خرید دستگاه است و نخ و فروش فرش....و هر چه بتوانی نخ بیشتری را به فرش تبدیل کنی آدم مهمتری هستی.....به هر حال شهرک صنعتی نیاز به «شورای صنعت و فرهنگ » دارد ..شورایی که نیمی از اعضایش اهل فرهنگ باشند و نیمی دیگر اهل صنعت....آران و بیدگل با قم و اصفهان و تهران فاصله ای ندارد می شود جشنواره های فرهنگی و فروش گذاشت ، مسابقه های ورزشی ...الان سالی حدود چهار پنج میلیون گردشگر به کاشان می آید یا از این مسیر می گذرد می شود طرحی ریخت تا درآمدی از آنها به شهر شود....نزدیکی مکانی مثل ویگل ارزشمند است می شود با حمایت اهل صنعت در آن جا پارک و جاذبه های گردشگری ایجاد کرد......( حرف بسیار است و گوش کم )