امید

«سرای امید»

شهر آران و بیدگل حدود شصت هزار نفر جمعیت دارد. اگر ده درصد آنها را سالمند بنامیم می شود شش هزار نفر) وضع سالمندان از لحاظ سلامت ، اوضاع اقتصادی و حمایت خانواده یکسان نیست. برخی از این سالمندان فرزندانی دارند و با آنها در یک خانه زندگی می کنند. برخی هم پسر و دختر خود را به خانه ی بخت فرستاده اند و پسر و دخترهایشان به آنها سر می زنند. «سرای امید» طرحی است برای حمایت از همه ی سالمندان.

این سرا در یک محله است . فردی از اهالی محله مسئولیت سرای امید را برعهده دارد. تمام سالمندان محله در سرای امید رفت و آمد دارند برای آنها پرونده تشکیل می شود که چند سال دارد چند فرزند دارد کدام فرزندانش به او سر می زنند چه بیماری هایی دارد و اوضاع و احوال اقتصادیش چگونه است.

درب سرای امید به روی همه به ویژه سالمندان باز است. آنها می توانند در طول روز و ساعاتی که مشخص شده به آنجا بیایند با هم حرف بزنند و از تنهایی به در آیند. مسئول سرای امید اعلام می کند در چه روزهایی پزشک آنجاست سالمند می آید فشار و قند خونش گرفته می شود و اگر نیاز باشد توسط فرزندش و یا مسئول سرای امید نزد پزشک متخصص می رود. سرای امید باید همچنین در خدمت سالمندانی باشد که بیمار و خانه نشین هستند. هر دو سه روز یک بار به این بیماران سر زده شود و به مشکلات آنها رسیدگی شود.

سرای امید می تواند کتابخانه هم داشته باشد و البته میز تنیس یا وسایلی اینگونه. مشکل خیلی از سالمندان این است که توانایی رفتن به سفر را ندارند. سرای امید گاهی اوقات مثلا ماهی یکی دو بار سالمندان را به سفر زیارتی و سیاحتی می برد در حد نصف روز یا کمی بیشتر مثلا باغ فین ، مشهد اردهال ، قمصر و نیاسر. این سفرها باعث می شود چند روزی حال سالمند بهتر شود.....ما می توانیم در هر محله ی بیدگل خانه ای را خریداری کنیم و آن را سرای امید بنامیم. هر سرا مسئولی داشته باشد و زیر نظر مرکز اصلی اداره شود.