امام حسین علیه السلام

«امام حسین (علیه السلام )....سه ...دو..... یک....حرکت.! »

هنگامی که معاویه از دنیا رفت و فرزندش یزید که جوانی فاسق بود به جای او نشست امام حرکت کرد.او یک سال قبل از شهادت در هنگام حج به مکه رفت و صدها تن از اصحاب و قاریان قران و بزرگان جهان اسلام را فراخواند و در عرفه سخن گفت. از کرامت های پدرش علی ابن ابی طالب(علیه السلام ) گفت و از انحرافی که در روزگار معاوبه آغاز شده و اکنون نمود بیشتری یافته است. و اینکه مگر می شود فردی خود را به جای رسول خدا قرار داده و شراب بنوشد و علیه دین خدا حرف بزند.

اما حرکت اصلی امام حسین(علیه السلام ) هنگامی آغاز شد که حاکم مدینه او را فراخواند تا برای یزید بیعت بگیرد. امام با خانواده به سمت مکه حرکت کرد بی آنکه هنوز مقصد اصلی اش معلوم باشد. در مکه نامه های اهل کوفه رسید بنابراین امام حج را نیمه تمام رها کرد و به سمت کوفه به راه افتاد. در این مسیر بسیاری به سراغش آمدند گفتند ما نیز مانند شما یزید را قبول نداریم اما اکنون وظیفه ی خویش می دانیم برای اصلاح جامعه اسلامی دعا کنیم. شما نیز کنار قبر جدت رسول خدا به دعا بپرداز. امید است خداوند جامعه را اصلاح نماید. اما امام بی توجه به نظر این خیرخواهان ظاهری به راه افتاد..

حرف آخر ) هیات و علم و کتل خوب است . توجه به هیات محل خوب است.آوردن مداح و روضه خوان ارزشمند است. ساخت حسینیه و دادن نذری ارزش دارد.سینه زدن و زنجیر زنی و گریه ثواب دارداما همه ی اینها باید به حرکت ختم شود. یعنی غزادار از خود بپرسد من برای اصلاح جامعه چه قدمی می توانم بردارم.امیدواری به پروردگاه با برنامه ریزی و حرکت اثرگزار است.باید برای بهبود جامعه که دم دست ترین آن محله و شهر است تلاش کرد.

ب) فرهنگ عاشورا تاثیر عمیقی در جامعه ایران دارد. از ساختن حسینیه ، تشکیل جلسه، هیات ،تعزیه و حتی پیاده روی اربعین.اما شاید کمتر فرد یا هیاتی باشد که با دیدگاه اصلاح جامعه به قیام اباعبدالله توجه دارد . کوچکترین بخش از جامعه محله و شهر است.آیا شما هیاتی را سراغ دارید که حرکتی را برای بهتر شدن حال و احوال محله و شهر بردارد؟ ...هر چند نمونه هایی از این رویکرد وجود دارد اما تا تبدیل شدن به فرهنگ عمومی هیاتها فاصله بسیار است..(علیرضا توحیدی تابستان 1401 )