در حوالي كوير

ساعت هفت روز شنبه پنجم اسفند در سالن جلسات اداره ورزش نشسته ایم....صدای نارنجک و ترقه می آید!! فردا روز نیمه شعبان است و مردم سوار ماشین در حال گشت و گذارند.مرتضی طاهری ریاست جدید اداره ورزش با حکم سرپرستی جلسه را آغاز می کند و از روسای هیاتهای ورزشی می خواهد از اوضاع و احوال و فعالیتهای رشته ورزشی خود گزارش بدهند.اما بی آنکه دلسوختگان ورزش هماهنگی داشته باشند جلسه تبدیل می شود به تجلیل از ریاست قبلی اداره ابوذر فردنژاد...یکی از پای کار بودن او می گوید که هر وقت به او زنگ می زدی در دسترس بود. دیگری از غیرسیاسی بودنش و اینکه شهر و روستا و آران و بیدگل برایش فرقی نداشت و سومی از تعامل ایشان با خیرین ورزش یار که باعث شد مجموعه هایی مثل استخر صدف یا سالن کریمشاهی به زیرساختهای شهرستان اضافه شود.فردنژاد کارمند اداره ورزش بود بنابراین همان روز نخست از کم و کیف ورزش آران و بیدگل آگاه بود. وغصه ی این را نداشت که از ریاست کنار برود....اگر چنین می شد به اتاق بغلی منتقل می شد با دردسرها و مسئولیتی کمتر.....برخی از رشته ها هم مثل بچه های شلوغ کلاسند آرامش را به هم می ریزند....این پهلوان به اداره می آید که دیشب رفتم باشگاه بغلی و مرشد نه زنگ برایم زد نه صلوات درخواست کرد بی زحمت مجوز باشگاهش را باطل کن....یا یکی که به اداره می رود که قرار است هفته آینده به قرقیزستان بروم و مدال طلای جهانی بیاورم و حواست باشد تابلوی بزرگ شهر با تصویر من مزین شود و مراسم استقبال و تجلیل برگزار شود...ویا ریاست هیاتی که باشگاه ها او را نمی خواهند و صد طومار با اینجا و آنجا می نویسند که او باید برود و او میگوید هدف من خدمت بی مزد و منت است و تا دلم نخواهد سنگرم را رها نمی کنم!مرتضی طاهری با ورزش بیگانه نیست. , ...ادامه مطلب